Zonnepanelen op een monument – ‘Tussen ambitie en uitvoering gaat het nog wel eens mis’

Marieke van der Werf en Douwe Jan Joustra wonen aan de Oudezijds Achterburgwal. Als professionals zijn ze beiden goed ingevoerd in de energietransitie. Het was dan ook logisch dat het duurzame koppel ook zelf zonnepanelen wilde plaatsen op het dak van hun monumentale woning.

Dat hebben ze geweten.

Ze bleken, anno 2018, pioniers te zijn. Van der Werf dacht het snel te kunnen regelen: ‘Onze verwarmingsinstallateur maakte de tekeningen en die hebben we bij de gemeente ingediend. Dat moest bij het Omgevingsloket. Maar daar werden allerlei onbegrijpelijke vragen gesteld. Pas na twaalf weken mochten we toch door naar het tweede loket: dat van Welstand.’ Die gaven aan dat er nog wel ruimte was voor meer panelen plaatsen dan in de tekening stonden. ‘Wij blij en enthousiast, maar we moesten terug naar af, want de panelenuitbreiding moest behandeld als een nieuwe aanvraag. Dus onze verwarmingsinstallateur ging weer aan de slag met tekeningen met meer panelen. Na opnieuw twaalf weken kregen we te horen dat die tekeningen niet voldeden aan de eisen.’

Sores
Getergd stuurde Van der Werf een brief naar Het Parool met de vraag: Wat wil de gemeente nou?

Direct na publicatie werd ze pardoes gevraagd door De Balie, voor een debat met, onder anderen, de toenmalige wethouder Ruimtelijke Ontwikkeling en Duurzaamheid. ‘Zij reageerde op mijn sores laconiek met: Tussen ambitie en uitvoering gaat het nog wel eens mis.

Later mocht ik nog eens publiekelijk mijn verhaal doen in bijzijn van een ambtenaar. Die riep op enig moment uit: ‘We gaan zorgen dat de vergunningaanvraag binnen een dag wordt afgerond.’ We kregen zelfs iemand toegewezen die de tekeningen maakte.’

Echter, de behandelend ambtenaar die speciaal was vrijgesteld voor de turbo-afhandeling van de vergunningen werd ziek. Van der Werf: ‘Daar kon hij natuurlijk niets aan doen, maar het project liep wel weer vertraging op. Gelukkig is onze aanvraag na zijn herstel voortvarend langs het Omgevingsloket en Welstand geloodst. Toch moesten we nog naar een derde loket: Ruimte en Duurzaamheid. Ook zij gaven toestemming, maar omdat het om een monument ging, moesten we nog de zes weken bezwaartermijn afwachten.

In de zomer 2021, dus ruim drie jaar na de aanvraag, zijn de panelen uiteindelijk geplaatst.

Joustra en Van der Werf hebben tezamen een glas geheven met Here Comes the Sun van de Beatles.

Afgelopen augustus werd het wachten beloond toen er zowaar een eerste negatieve energierekening op de mat viel.

Energieoffensief?
Is de aanvraagprocedure nu verbeterd? Beatriz Carvalho is de achterbuurvrouw en heeft vanuit haar keuken zicht op de zonnepanelen van Van der Werf. Ze is sceptisch: ‘Ik kwam in actie door het verhaal van mijn buurvrouw in een promotiefilmpje van de gemeente. Samen met mijn onderbuurvrouw hebben wij, als VVE, ons verdiept in de vergunningaanvraag. Dat was in april van dit jaar.’

Carvalho woonde een door de gemeente georganiseerde (digitale) bijeenkomst bij in de hoop dat het sneller zou gaan dan bij Van der Werf en vroeg offertes aan bij de zonnepanelenleveranciers.

Alles begon veelbelovend. Eén leverancier antwoordde letterlijk al binnen een minuut. Maar nu, zes maanden na dato, heeft Carvalho nog steeds geen enkele andere offerte binnen, ondanks veelvuldig aandringen.

Ze wil, zoals veel Amsterdammers, haar huis energiezuiniger maken, maar voordat ze naar het eerste loket kan, loopt alles nu volledig stuk bij de leveranciers. ‘De hoge energieprijzen leiden natuurlijk tot filevorming en de gebrekkige supply chain sinds corona helpt ook al niet.’

Ondanks dat de gemeente geen blaam treft in de leverantieproblemen, blijft Van der Werf kritisch: ‘In mei is in het Amsterdamse coalitieakkoord nog met tromgeroffel een ‘energieoffensief’ aangekondigd, in samenwerking met woningcorporaties en het Rijk. Iedereen kijkt naar het Rijk, maar de gemeente kan echt meer doen.’

Van der Werf heeft nog wel een toepasselijke muzikale suggestie voor haar buurvrouw, ook van de Beatles, maar dan: The Long and Winding Road.

TEKST: MICHIEL VAN HAELST
FOTO: RENÉ LOUMAN