Torpedo Theater – ‘Niet zeuren, niet vergaderen’

In de rapportagereeks over ‘Broadway in de smalle Nes’ slaan we dit keer de nog smallere Sint Pieterspoortsteeg in. Daar vinden we op nummer 33 het Torpedo Theater van journalist Carel Helder.

Het volledig houten interieur heeft een negentiende-eeuwse uitstraling en is indertijd door de poppenspeler van de Dam, Wim Kerkhove, gebouwd als winterresidentie voor zijn poppenkast. Het theater heeft al snel een volle zaal, want er passen maximaal slechts vijfendertig bezoekers in.

Van 2001 tot 2012 was het Parool Theater er gevestigd, met literaire, muzikale en theatrale programma’s. Daarna nam Helder de exploitatie over.

De naam Parooltheater wijzigde in Torpedo Theater.

Bier
Het was voor Helder eerst even wennen. Onder de vleugels van Het Parool draaide het theater soepel. Het bier kwam van een adverteerder en de krant vulde eventuele exploitatietekorten aan. Artiesten traden graag en gratis op, want een goede recensie in de krant was bijna verzekerd: met dat gesponsorde bier achter de kiezen was een recensent al snel positief gestemd.

Ondanks dat de krant zijn naam niet meer aan het theater verbindt, zijn er nog steeds veel Paroolmedewerkers vrijwilliger of programma-adviseur.

De naamswijziging bracht als bijkomend voordeel dat nu ook andere media graag gebruikmaken van het theater, zoals de NRC, die om de hoek is gevestigd.

Loket
Het Torpedotheater draaide goed tot corona de boel lam legde. Overheidssteun kreeg het theater niet, maar de sponsoractie ‘Ieder vriendje geeft een tientje’ bracht steun.

Helder heeft twee leefregels voor zichzelf en voor wie met hem wil werken: ten eerste nooit zeuren en ten tweede nooit vergaderen. Hij houdt zich daar strikt aan en waarom zou hij ook zeuren? Nu de programmering weer op gang komt, ziet de toekomst er weer beter uit.

Oorspronkelijk werkte Helder bij het postkantoor. Daar schreef hij al stukjes op verzoek van bevriende schrijvers die het te druk hadden met andere opdrachten.

Helder: ‘Ik had veel lol in het schrijven, dus de rijen achter mijn loket werden dan ook steeds langer.’ Uiteindelijk kon hij op zijn veertigste zijn brood verdienen met schrijven. Een decennium later kon hij, naast het schrijverschap, ook nog het theater exploiteren.

Plee
Helder geniet van het kleine theater dat bomvol anekdotes zit. Een vriend bezorgde het theater de prachtige tap van het Spaanse biermerk Mahou. Die staat haast als een heilig relikwie te pronken en het lijkt alsof de hele bar eromheen is gebouwd. Naast de vitrines hangen tekeningen, schilderijen en foto’s met Paroolcoryfeeën.

Het meest gaat Helder glunderen bij de artiestenkleedkamer met douche en al, maar weer wel zo klein dat je op de plee moet plaatsnemen om de make-upspiegel te gebruiken.

Helder: ‘Ik moet om die spiegel nog zo’n lijst met gloeilampen maken om het nog meer theaterallure te geven.’ Beroemd is de uitzonderlijke goede akoestiek. Lachend wijst Helder op een nadeel: ‘Ik kan achter de bar niet fluisteren dat iemand zingt als een kraai, want dat hoor je dus ook op het podium.’

Ga voor de agenda naar www.torpedotheater.nl

FOTO: RENÉ LOUMAN