Bezoekersoverlast: Op patrouille met de Wallenwacht

De drukte op de Wallen is weer te­rug en daarmee ook de overlast voor buurtbewoners. Omdat het volgens hen zo niet langer kan, lopen ze tij­dens de uitgaansavonden rond als ‘Wallenwacht’ om overlastgevers aan te spreken. d’Oude Binnenstad liep een avond met ze mee.

Om elf uur ’s avonds is het meteen raak. ‘Voor mijn deur geen drugs ver­kopen’, zegt een Wallenwacht tegen een straatdealer. ‘Wat moet jij, dit is een vrij land, ik ram je voor je bek!’ antwoordt de dealer. ‘O ja?’ vraagt de Wallenwacht, terwijl hij zijn bril afzet. De dealer druipt met veel misbaar af. ‘Je moet ze hinderen. Frustreren. Dat helpt’, legt de Wallenwacht uit.

Luidkeels
Uit een café op de Oudezijds Achter­burgwal komen mensen met glazen drank naar buiten, maar er is geen ter­ras. De portier grijpt niet in. Een Wal­lenwacht spreekt hem aan: ‘Ziet u dat? Waarom zegt u er niks van?’ Demon­stratief trekt de portier zijn jasje uit, geeft het aan de Wallenwacht en bluft: ‘Ga je gang.’

Even verderop staat een jongen keihard op zijn vingers te fluiten. ‘Zo’n mafke­tel heeft geen idee dat hier ook mensen wonen’, merkt een vrouwelijke Wal­lenwacht op. Het geluid gaat door merg en been. Omstanders moedigen hem luidkeels aan. De dame van de Wallen­wacht loopt op hem af. ‘Hey guy! Stop! People live here!’ De jongen stopt met-een.

Een van de omstanders, een meisje, vliegt de Wallenwacht om haar nek. ‘O, sorry, yes of course, thank you, sor­ry!’ Het groepje druipt af. Als mensen worden aangesproken op asociaal ge­drag of op het alcoholverbod helpt dat kennelijk en is men best geneigd om zich aan te passen.

Standaardsmoes
In de Warmoesstraat klinkt veel te har­de muziek uit een café. De deuren staan open. Daarvoor staan twee politieagen­ten. ‘Zou je niet eens wat aan die herrie doen?’, vraagt een Wallenwacht. De agent kijkt naar binnen, bagatelliseert het met ‘Ach, die mensen maken ge­woon een beetje plezier’ en doet niks. ‘Plichtsverzuim’, moppert de Wallen­wacht.

Groepjes jongeren die met ladingen blikjes, flessen, snoep en vreetbakjes op stoepen en trappen bivakkeren, wor­den door de Wallenwacht aangespro­ken. De standaardsmoezen vliegen om de oren: ‘Ik woon hier’ of ‘Ik heb toe­stemming van de eigenaar’. Toch laten de meesten zich overreden om te ver­trekken, en ze nemen hun troep mee. Vooral buitenlandse bezoekers blijken goed aanspreekbaar. Ze reageren be­gripvol, en passen hun gedrag aan. Ne­derlandse bezoekers reageren vaak bot, maar binden uiteindelijk toch ook in.

Een Wallenwacht vertelt: ‘Ik werd net aangesproken door een sekswerker. Of we een voor haar hinderlijk groep­je gluurders wilden vragen om weg te gaan. Hebben we gedaan natuurlijk, maar kun je nagaan! Helaas zijn er ook ondernemers heel negatief tegen ons. Die zien ons als mensen die de pret be­derven.’

‘Wij willen de reputatie van de Wal­len als attractiepark waar geen mensen zouden wonen, indammen’, zegt een Wallenwacht. ‘We spreken bezoekers daarom direct aan. Het is vreselijk, want wij doen nu eigenlijk wat de ge­meente, de politie en handhaving zou­den moeten doen. En dat steekt. Maar we leggen alles vast op foto en werken aan een Zwartboek, om de politiek en de gemeente te dwingen tot actie.’

De Wallenwacht heeft inmiddels de aandacht getrokken van lokale, nationale en internationale media. Lokale politici en internationale we­tenschappers melden zich om een avond mee te lopen. Velen zijn verbijs­terd over wat ze zien en meemaken.

De Wallenwacht toont aan dat het aanspreken van gasten potentiële overlast kan tegengaan. Het wachten is nu op een reactie van de gemeen­te op het Zwartboek dat de Wallen­wacht zal presenteren.

Beelden op facebook.com/stopdegekte.
Wilt u meelopen met de Wallenwacht?
Meld dit dan aan info@stopdegekte.nl.

TEKST: OLAV ULRICH
FOTO: DAAN WIJNANTS