Och, arme Beursstraat!

De Oudezijds Achterburgwal, de Nieuwmarkt, de Warmoesstraat of het Oudekerksplein: iedereen weet ze te vinden en iedereen heeft het er altijd over. Maar de Beursstraat? Zelden vind je deze straat terug in de annalen van de binnenstad. Waarom is dat zo?

De naam Beursstraat viel alleen tussen 2000 en 2016 nog weleens, toen het politiebureau daar nog zat. Dat hielp even, maar nooit vergaarde dit bureau de roem van bureau Warmoesstraat. En dus bleef de Beursstraat een obscuur achterafstraatje. Zo’n niks-straatje.

Vuilnisbelt
Op internet schopt de Beursstraat het ook al niet veel verder dan een flinterdun Wikipedia- paginaatje, waar twee foto’s bij staan: één van café Heffer, dat nota bene officieel is gevestigd in de Oudebrugsteeg, en één van het Beursplein. Zijn er dan geen foto’s van de Beursstraat? Wie toch verder zoekt op internet krijgt alleen nog maar wat ouwe berichten over het politiebureau, dat vijf jaar geleden is verhuisd naar de Nieuwezijds Voorburgwal.

De Beursstraat is natuurlijk ook een geamputeerde straat, want hij liep ooit door tot de Dam. De Bijenkorf en de parkeergarage slokten dit deel van de straat op, waardoor hij werd gehalveerd en er slechts een armetierig stukje overbleef dat verstopt zat achter de Beurs van Berlage. Zelfs het huidige Beursplein pikt een stukje Beursstraat in. Pas tien meter in de straat begint hij echt, want daar zit het straatnaambordje op de muur geschroefd.

En wat zien we dan? Een bijgebouw van de beurs – die nu gevestigd is op Beursplein nummer 5 –, een beauty clinic en een rommelig meidenstudentenhuis waar de was voor de ramen hangt. Dan volgt de Paternostersteeg. Daar is het op de hoek altijd een vuilnisbelt: bankstellen, koelkasten, vuilniszakken. Die steeg stinkt ook altijd naar pies en poep.

Fantasieloos
Het oude politiebureau Beursstraat aan de oneven zijde is tegenwoordig een modern appartementencomplex. Daarnaast nog meer appartementen. Dan coffeeshop Babylon. Dan een hotel? Nog meer appartementen? En dan de enige schoonheid: een prachtig gedecoreerde halsgevel.

Voor de rest zijn het hotels met een fantasieloos uiterlijk en met al even fantasieloze namen als Hotel Ben, Hotel City Centre en Hotel Ben Centre: plekken om te overnachten, die net zo goed in Berlijn of Bangkok hadden kunnen staan.

Volgen nog een hotel-bar, Frisco Inn, een mysterieus pand met drie toegangsdeuren waar alle gordijnen stijf gesloten zijn en de glazen entree van Amsterdam Sportsbar. Tot slot op de hoek Accijnshuis Heffer, waar best wat over te vertellen is. Maar ja, dat is al de Oudebrugsteeg.

Taxiroute
De even zijde van de straat bestaat uit slechts één nummer: nummer 2. In het midden van de achterkant van de Beurs van Berlage bevindt zich een ingang met een prachtig gekrulde deurklink. Omdat de Beurs deze hele zijde van de straat beslaat, is er verder helemaal niks te doen. Er wordt af en toe wat gelost en geladen, maar dat is het dan wel.

Toch valt er voor wie nauwkeuriger kijkt aan deze kant van de straat eigenlijk veel meer te beleven dan aan de oneven zijde. Berlage heeft de schoonheid van zijn aandelenpaleis niet gereserveerd voor de voorkant. Kijk eens naar de constructies die aan de dakrand boven de regenpijpen zijn gebouwd! Of let eens op de omlijsting van de raamkozijnen!

De ankers in het gebouw zijn fel lichtblauw. Daar moet je van houden, maar het is wel de kleur die de architect zelf heeft uitgekozen. En wie weet, dat er nog een enorme gemetselde fabrieksschoorsteen midden in het centrum staat?

Maar dan hebben we het wel over de beurs zelf. En allang niet meer over de Beursstraat: dat straatje van niks, dat nooit wordt genoemd, waar niemand komt en dat alleen maar wordt gebruikt als doorgaande route voor taxi’s. Och, arme Beursstraat.

TEKST: WILLEM OOSTERBEEK
FOTO: BERT NAP