Altijd spannend wat je vangt

Plons!

Nee, geen eend of dronkaard. Het is een zware magneet die te water gaat en de argeloze voetganger het hoofd doet omdraaien op de stille Oudezijds Achterburgwal.

Op de wallenkant staat Luc (22), magneetvisser. Op deze stille zondagmiddag trekt hij een oranje touw naar zich toe en hijst een metalen mandje uit het water. Zo te zien is dat ooit een onderdeel geweest van een koelkast. Luc wrikt de magneet los van het metaal en legt het oud-ijzer op een fietswrak dat druipend tegen een lantaarnpaal ligt. Een eerdere vangst van hem.

‘Magneetvissen is populair’, zegt Luc. ‘Vooral filmpjes van YouTubers hebben geleid tot een grote toename van vissers.’ Met zijn magneet is hij regelmatig te vinden langs de Amsterdamse grachten. ‘Vroeger kwam ik zelfs elk weekend, nu iets minder.’

Hij woont zelf in Hoogwoud, bij Hoorn. Of het daar dan niet goed vissen is? Luc grinnikt. ‘Hmm, nee. De Amsterdamse gracht is veel interessanter, haha.’

Rotzooi
Regelmatig zijn magneetvissers aan het werk in de binnenstad. En als ze weer vertrokken zijn, is hun passage vaak duidelijk door de achtergelaten stapels oud roest op de kade. Want hun vangst teruggooien, zoals sportvissers doen, is er bij de magneetvissers niet bij. Soms merkt Luc dat een ander een stek al heeft leeggevist. Bijvoorbeeld als er nog opgevist roest op de kade ligt, maar ook als zijn eerste halen niets hebben opgeleverd. ‘Dan loop ik gewoon door en probeer ik mijn geluk op een ander stuk.’

De oogst die op de kade achterblijft, wekt vaak wrevel bij buurtbewoners. Luc begrijpt dat wel. ‘Het zou beter zijn als je ergens kunt melden waar je gevist hebt. Dan kan de gemeente langsrijden en de wrakken meenemen. Dan zou je elkaar kunnen helpen. Maar ja …’

Trekkracht
Luc kent wel andere vissers, maar er is geen onderlinge band. Hij ziet ze niet als collega’s, maar zeker ook niet als concurrenten. De technieken lopen uiteen. Zo wordt er in de stad vooral gevist met een touw. ‘Maar er zijn ook jongens die vissen met prikstokken met een magneet aan het uiteinde. Dan moet je wel zelf met je poten in de blubber. Dat doe ik niet.’

De magneet waarmee Luc vist heeft een trekkracht van maar liefst 200 kilo. Daar vis je gemakkelijk een fiets of een kluis mee op. ‘Ze zijn te koop via websites als Magnetar en Vismagneet.com. Gisteren was ik verderop bezig met een veel sterkere magneet. Die kwam vast te zitten op iets heel zwaars. Ik heb een uur staan trekken, maar uiteindelijk heb ik de magneet moeten achterlaten. Ach ja, dat gebeurt soms.’

Explosief
Magneetvissen is niet zonder risico. In juli vorig jaar haalde een magneetvisser een gevaarlijk voorwerp naar boven. Het bleek te gaan om een Duitse 8.8 granaat uit de Tweede Wereldoorlog. De granaat is meegenomen door de EOD en het explosief is op hun terrein tot ontploffing gebracht. Regelmatig worden ook vuurwapens naar boven gehaald.

Magneetvissen is in verschillende steden verboden. Onder andere vanwege de vrees dat eventuele archeologische resten in de bodem worden verstoord, maar ook vanwege de rotzooi die wordt achtergelaten en de kans op scherpe granaten.

Luc heeft zulke extremere vondsten nog niet gedaan. ‘Wel kogels. Heel veel. En ook een keer een groot mes, dat verpakt zat in papier en plastic zakken. Dat was wel verdacht, en toen heb ik de politie erbij gevraagd.’

Net als bij sportvissen is het altijd spannend wat je vangt. Luc steekt de hand in de zak en haalt een stel munten tevoorschijn die hij vandaag uit de Achterburgwal viste. Euromunten, maar ook een oude gulden. ‘Geen zilveren helaas. Want zilver kun je niet vangen met een magneet.’

Met een ferme zwaai gaat de magneet weer richting de overkant van de gracht. Plons!

TEKST: BERT NAP
FOTO: BERT NAP